Utanfor

Onsdag i denne veka vart ein ny rapport om svenske framandkrigarar gjeve ut ved Försvarshögskolan. Rapporten er skriven av Linus Gustafsson og Magnus Ranstorp og byggjer på svensk tryggleiksteneste sin informasjon om 267 personar som har drege til Syria og Irak. Samstundes stadfester rapporten det me visste frå før.

Det kan vera verdt å oppsummera noko av det same som rapporten oppsummerer: I 2013 såg journalisten Per Gudmundsson nærare på 18 av svenskane som hadde drege til Syria for å delta i jihadistiske grupper. Han konkluderte med at den typiske svenske framandkrigaren var ein ung mann med innvandrarbakgrunn, at fleirtalet av dei kom frå ein bakgrunn prega av relativ fattigdom, og at mange av dei hadde eit rulleblad.

Ein annan svensk journalist, Magnus Sandelin, påpeiker det mykje det same i boka Svenska IS-krigare, gjeve ut i fjor, med utgangspunkt i 70 framandkrigarar. Ganske tilsvarande mønster er å finna i ei rekkje europeiske land. Som dei to forskarane skriv, er det «klårt at sosioøkonomiske faktorar ser ut til å spela ei viktig rolle». I Sverige gjer dette seg blant anna utslag i at over sytti prosent av framandkrigarane har vore busett i såkalla «utsette område», altså ei rekkje bydelar som slit med både kriminalitet, arbeidsløyse og med eit brennmerke i panna (eit av brennmerka: «no-go-sone»).